Bugün 'halk edebiyatı' adı altında ve farklı bir zeminde ele alınan edebiyat; bizim, Orta Asya'da başlatıp, zengin­leştirerek getirdiğimiz ana edebiyat geleneğimizdir. Halk şiiri ise bu edebiyatın güzide ve geniş bir alanıdır. Halk şiirimiz bir yandan zengin anonim kaynaklardan beslenirken, diğer yandan şairlerimiz de bu alana ferdî olarak önemli katkılarda bulunmuşlardır. Ferdî temele dayalı halk şiirini üreten halk şairleri, ic­raatlarına göre değişik isimlerle anılmışlardır: Ozan, âşık, saz şairi, kalem şuarâsı gibi. Bu şair tiplerinin aralarında ne kadar farklılık olursa olsun, hepsi de halk şiiri mahsulleri üretmişlerdir. Hepsi de halk şairidirler. Eserlerini vezin, kafiye, durak, tür, konu, ezgi vs. gibi halk şiiri kural ve tekniği içinde hazırlamışlardır. Emir Kalkan'ın hem ozan, âşık, saz şairi, kalem şuarâsı gibi farklı şair tiplerinin belirgin özelliklerini ayrıntılı bir şekilde tahlil ettiği hem de 20. Yüzyıl halk şairlerimizin hayat hikayelerini ve şiirlerinden örnekler sunduğu bu kıymetli çalışmasının edebiyatımızın nesilden nesile aktarılmasında önemli bir boşluğu dolduracağını düşünüyoruz. Kitapta; Âşık Kemterî'den Sümmânî'ye, Âşık Veysel'den kadın şairlerimizden Döne Sultan'a, Neşet Ertaş'tan Âşık Murat Çobanoğlu'na varıncaya dek iki yüze yakın şairimiz ele alınmıştır.