« Tüm halk ve esnaf, çocukları bulmak için seferber olmuş. Her yere bakmışlar. Küçe dediğimiz çıkmaz sokaklara… Otelin her bir karışına. Kırklar Dağı’na… Surlara… Şehrin giriş çıkışlarına… Hevsel bahçelerine… Terminale… Dicle’ye… Boranhanelere bile bakmışlar. Ama yok, yok, yok ! »
Okulun düzenlediği güneydoğu kültür turuna katılıp ülkenin bir ucundan Diyarbakır’a gelen ekipten üç arkadaş onlar : Lokman, Behram ve Çınar… Tuhaf mı tuhaf bir uykudan uyandıklarında, zamanın buharlaşıp nereye gittiğini anlayabilecekler mi ? Biyonik robotlardan, elektronik hapishaneden, ışın parmaklıklardan kurtulabilecekler mi ? Hadi kurtuldular diyelim, peki bu hayats alışabilecekler mi ? Besin kapsülleriyle beslenmeye, gökte paçalı güvercinler gibi uçan havataksilere binmeye...
Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak mı ? Eski dünyanın üstüne bir bardak soğuk su veya meyankökü şerbeti mi içecekler yoksa ?