Yattığı yerden yıldızları görebiliyordu. Gece kuşlarının ötüşleri bahçeden doğru oraya kadar uzanıyordu. Ey ağustos böceği! Cümlemizde ötersin. Cümlemizde akşama doğru ölürsün. Şiir miydi bu, neydi? Nerde okuduğunu hatırlayamıyordu. Çünkü yıldızlar vardı, çünkü böcekler ötüyordu. Geceleri türküler... Geceleri Rumeli.. Çökük yıkık köyleri yeni baştan, yeni baştan kuruyorlar... İhtiyarların konuşmaları uykular arasından işitiliyor. O fısıltılar hep Rumeli´yle ilgili. Bağlar bahçelerle, ovalarla donanıyor etrafları ve bir su sesi ince ince akıp yakınlarından geçiyor. Vardar kıyılarında sarı çiçekler... Orada barınanlardan bazıları birer ikişer sokuluyor yanlarına. İşte burası İstanbul´dur. Rumeli bir rüya...

Bizim Diyar Sevinç Çokum´un ikinci romanı... Yazar bu romanıyla tarihimizin önemli bir kesitini günümüze getirmektedir.Osmanlı Devletinin çöküş yıllarını, Balkan Savaşı ve Rumeli göçlerini ele alan yazar, bu kopuşu derinden yaşamış olanların hikâyesini o çevreden seçtiği karakterlerle romanlaştırmıştır. Bizim Diyar´ın bir özelliği de kaybedilen Rumeli´ye ait kültür mirasının İstanbul´a uzanmış çizgilerini yansıtmasıdır.