Bu çalışma yorum geleneği olarak “şerh” eserlerine yönelmekte ve muhaddis-müfessir ile şerh-tefsir
ilişkisini konu edinmektedir. Söz konusu ilişkiyi hadis ve tefsir ilimlerini birer olgu olarak mukayese etmek
ve Buhârî’nin el-Câmi‘u’s-Sahîh’i üzerine yapılan şerhleri tefsir ilmi açısından ele almak suretiyle ortaya
koymaktadır. Diğer yandan şârih ile müfessir arasındaki benzeşen ve farklılaşan yönleri belirlemekte,
Buhârî şârihlerinin tefsir temalı rivâyetlere dair yorumları ve yöntemlerini tespit etmektedir. Bu itibarla
tarihsel veri analizi ve mukayeseli araştırma metodu takip edilerek hazırlanan bu çalışmada şârihlerin yatay
ve dikey açılımlarda bulundukları görülmektedir. Söz konusu açılımlardan tefsir ilmi ile alakalı olanlarının
âyet tefsirleri, Kur’ân tarihi ve ulûmu’l-Kur’ân konuları etrafında şekillendiği; dolayısıyla şerh edebiyatının
tefsir ilminin ihtiyaç duyduğu bilgileri de muhtevi olduğu anlaşılmaktadır.