Sahabe nesli masum olmamakla birlikte Kur’an ve sünnetin şahidleri olup Kur’an ve sünneti en
iyi fehmedenler ve en iyi şekliyle hayatlarına yansıtanlardır.
Şayet sahabe vahyin şahidleri olmasına rağmen Kur’an ve sünneti olması gerektiği şekliyle
anlayamamışsa o halde Kur’an ve sünneti onlardan daha iyi kim anlamıştır?
Sahabeye ta’n edenlere baktığımızda ya gayri müslimdir ya da bid’at ve dalalet ehlidir.
Sahabe neslinden en çok ta’na maruz kalanlardan biri de hiç şüphesiz ki Ebu Hureyre’dir (r.a.).
Ebu Hureyre (r.a.)'nin sünnetin ravisi ve muhafızı olması gayri müslimlerin, bid’at ve dalalet
ehlinin oklarını üzerine çekmeye sebep olmuştur.
Çünkü sünneti işlevsiz bırakmakla onlara Kur’an’ı diledikleri gibi tahrif etme yolu açılmış olur.
İşte bu yüzden kâfirler, bid’at ve dalalet ehli, sünnetin ravilerini Hz. Peygamber (s.a.v.) adına
yalan uydurmakla itham etmişlerdir.
Sahabeyi müdafaa etmek her müslümanın üzerine bir vazifedir, müslümanlardan kim hangi
şekil ve metodla müdafaa edebiliyorsa müdafaa etmelidir. Bu sahabenin daha sonraki müslümanların
üzerine bir hakkıdır.