İslam coğrafyasında asırlardır iki farklı dünyayı temsil eden Ehl-i sünnet ve Şîa arasındaki ihtilafın en fazla
hissedildiği konulardan biri hadis rivayetidir. Ancak bugün anlaşıldığı hâliyle Sünnîlik ve Şiîliğin itikadi fırka ya
da mezhebe karşılık gelmediği dönemlerde iki ekolün râvileri aynı ilim meclislerinde hadis dinlemiş ve
nakletmiş, bu da aralarında bir etkileşime neden olmuştur. Hadis tarihinin erken dönemlerinde yaşanan bu
etkileşimin izlerini müşterek rivayetler üzerinden takip etmek mümkündür. Elinizdeki kitap, Ehl-i sünnet ve
Şîa’nın kaynaklarındaki müşterek rivayetleri Şiî âlim Küleynî’nin (ö. 329/941) el-Kâfî isimli eserinin Usûl
bölümü özelinde incelemektedir. Kitapta müşterek rivayetlerin Sünnî ve Şiî ilim halkaları arasındaki geçiş
süreci, hadis halkalarının her iki ekole de açık olduğu dönem, Şiî ders meclislerinin müstakil bir yapıya
dönüşerek Ehl-i hadis halkalarından ayrılması, rivayetlerin bir halkadan diğerine intikalinden sonra metinlerinde
özellikle mezhebî görüşleri yansıtan anlamlı değişimlerin meydana gelip gelmediği gibi konular üzerinde
durulmaktadır.