Osmanlı’nın son halifesi Abdülmecid Efendi, ölümünün üzerinden geçen 70 küsur yıla rağmen hâlâ yaşamının birçok yönüyle konuşulmaya devam ediyor. Lale Uçan bu çalışmasıyla bizlere yalnızca bir şahsiyet olarak Abdülmecid Efendi’yi değil, aynı zamanda Topkapı’dan Beşiktaş’a taşınan Osmanlı Sarayı’nı, oradaki hayatı ve ilişkileri, Harem maiyetindeki çalışanları, onlar arasındaki alt-üst dengelerini, değişen algıları da anlatıyor. Saray hayatının yanında, çalkalanan siyasi hayatla hem içli dışlı hem de ondan bağımsız olarak gelişip büyüyen sanat çevrelerine, entelektüel topluluklara ve onları oluşturan dinamiklere de önemli bir yer verilen bu kitapta görüyoruz ki Abdülmecid Efendi, bu sanat muhiti ile oldukça samimi bir ilişki içerisinde olup hatta bu muhit tarafından dönüşmektedir. Halifenin eğitimi, arkadaşları, dostları, okuduğu eserler ortaya çıkarılırken kurmuş olduğu ilişki ağı kültürel ve çevresel dinamikler çözümlenerek ele alınmıştır. Tüm bunların yanında çalışmada, Abdülmecid Efendi ve ailesinin diğer tüm Hanedan üyeleri gibi vatanlarından hazin ayrılışları; veliahdın ardında bıraktığı eşyalarına, resim ve müzik icra ettiği malzemelerine, bir anda sessizleşen Harem odalarına kadar tüm detayıyla anlatılıyor.