Küçücüktüm o zamanlar ama bir o kadar da büyüktü hayallerim. Büyümek ve büyük olmak istiyordum. Bu yüzden hayallerimi de kimsenin müdahale edemeyeceği kadar büyük tutuyordum. Kurduğum hayallerimden dolayı nasıl olsa para istemiyordu kimse benden. Ulaşılamayacak kadar büyük hayallerim olsun isterdim hep. Bazı arkadaşlar bu yüzden kızıyorlardı, darılıyorlardı, küsüyorlardı bana. “Bu kadar büyük, bu kadar kocaman hayal olur mu diye?” kavga ettiklerimiz bile çıkıyordu. Hatta Mehmet’i hiç unutmam. Bir gün bana bir yumruk sallamış ve; “Senin yüzünden kurguladığım her hayal küçücük kalıyor. Seninkiler büyük, kocaman ve hiçbir yerde bulunmayan olunca benim hayallerim hep cüce ve bücürük kalıyor” diyerek tam bir ay benimle küs kalmış ve konuşmamıştı. Bu olayı hiç unutur muyum?