Dua ibadetin özü olması hasebiyle, kulda Allah'ı tanıma (yani marifetullah) şuuru­nu daha canlı ve devamlı hale getirmek suretiyle Müslümanca bir hayat yaşamak için gerekli duyarlılık ve bilince ulaştırması; ayrı­ca hayatı Allah rızası doğrultusunda daha anlamlı kılmak için gerek­li olan zihin duruluğu, moral, güç, sağ­duyu ve ferasetin gerçekleşmesine im­kân verir. Bu durumda dua, gerçek bir tevekkül halini alır yani bir sıkıntıyı çözmenin veya önlemenin ge­rekli bütün yolları Allah'a dayanmanın sağladığı sükûnet ve güçle çözülür ve sonucun hayırlı olması Allah'tan bekle­nir.

Allah'ı anmanın ve O'na sığınmanın, Allah rızasına ulaştırıcı ol­ması yanında kul açısından O'na duyu­lan yakınlık sonucunda uzak veya yakın birçok fayda ve mükâfata vesile olması söz konusudur. Kur'an'a göre dua edene Allah karşılık verir ve Allah'ı anan kimseyi Allah da anar.

Dua, insanın Allah'a kulluk faaliyetle­rinin esas unsurudur ve İslâm literatü­ründe genel anlamda dua terimi, bu unsurun değişik kavramlarla anlatılan çe­şitli görünüşlerini de ifade eden geniş bir muhteva kazanmıştır.Buna göre dua kulun Allah'­tan bir şey dilemesi, Allah'ın rızasını istemesi, Al­lah'ı yardıma çağırması, anması demek olur.