Kuran ve Allah elçisi Hz Muhammed (s.a)in öğretileri bir din olarak Tıb ve Eczacılıkbilimini ortaya koymaz ise de o öğreti bütün varlığın, canlıların, yaratılışın araştırılıp incelenmesini ister ki insanın kendisi de bunların en başında gelir. Eserde görüleceği gibi bu öğreti bizzat bilimin kendisi için olmasa da uygulama noktasında kendi fıkhî ve ahlâkî değer hükümleriyle sağlık hizmetleri, hekim ve tıp ahlâkı konusunda hükümler ortaya koyar. Tıp ve baytarlık mesleğinde yeterlilik, sahte hekimlik, yanlış tedavi, ameliyatlar karşısındaki sorumluluk ve haklar alanında daha ilk İslâmî dönemlerde bir ahlâk ve hukukun ortaya çıktığı görülür. Peygamberin, temelde biyolojik alana dahil olup tıbbı ilgilendiren bazı açıklamaları, bilim ve fennin gücüne dayanarak fıtratlarla oynama ele aldığımız konulardır. Burada Ebelik üzerinde de durulmuştur. Allah Elçisinin; Ruh sağlığı ve tedavisine, geleneksel uydurulmuş korku ve güçlerin asılsızlığına ilişkin beyanları, dualara yer verişi, onların gücü v.s, Onun ruhî/psikolojik tedaviyi ruhsata bağlaması, tıbbı, kehânetlerden uzak ilmî bir temele oturtmaya çalışması ve güncel pek çok tıbbî mesele yer verdiğimiz konulardır. Peygamberden hemen sonraki dönemler, özellikle sağlık hizmetleri, hasta ve engellilere götürülen içtimaî/insanî yardımlar bakımından önemli anlayış ve uygulamaya sahne olmuştur. Koruyucu hekimlik ve kötü alışkanlıklar da eserde yer almaktadır.