Ben yağmura inanıyorum sokakları sulayan meleğin ellerine kır çiçeklerine, kuş uçmaz kervan geçmez yolların bilgisine el ele verdiğim herkesten kolsuz kalmayı öğrendim o yüzden inanmıyorum artık yürüyen merdivenlere inanmıyorum güvenliğe, x ray cihazları gülse de şairliğime Ben hiç bilemedim şu dünyanın kalbindeki yerimi ya dilim dönmedi ya da yerim hiç istemedi beni yine de kelimeler ekip durdum bulunduğum her yere kendimden başlayıp göklere doğru çok gidip geldim şu ince sızı ve ağır işçilik kendi muammamı çözmek içindi