Bazı insanlar vardır varlığı
rahmet olan; yağmur gibi, su
gibi. Ama gibi işte. Aslında ne
tam suya ne yağmura benzerler.
Yağmur da su da bir ölçüye
tabidir => Azı yarar, ortası karar,
çoğu zarar... Hâlbuki onlara
kanamazsınız da doyamazsınız
da. Bir kere sirayet etmiştir her
şeye. O varken her şey hiç
olmuş... O yokken her şeyde
biraz o var gibi olmuş ve o
yokken her şeyden bir şey eksik
olmuş! Böylece o, Rabbini kula
hatırlatan en güzel sebep olmuş.

Şimdi Rabbim, O'nun
yüreğimde olduğu hangi güne ne
kadar şükretsem, rahmetine
cevap olur? Peki, her güne şükür
olsun. Amma sen ki vahyin iniş
gününü âleme rahmet kıldın,
anmamızı istedin; ben de oradan
kısmen yol aldım ve O'nun
başlangıcı olan bugüne kayıtsız
kalamadım. O'nun ilk nefesine
karşılık, sadece
durmayı, susmayı kendime konduramadım.