İmam Ahmed b. Hanbel, imam Şâfiî'yi dualarında çokça andığı için oğlu kendisine "Şâfiî nasıl bir kimse idi ki sen ona bu kadar dua ediyorsun?" diye sorunca, Ahmed b. Hanbel oğluna şu cevabı verir: "Ey oğlum! İmam Şâfiî dünya için bir güneş ve insanlar için de bir âfiyet kaynağı gibiydi."

İmam Ahmed bin Hanbel, onun hakkında; "Şafiî, Allah'ın kitabı ve Resulünün sünneti konusunda insanların en fakihi idi" demiştir.

Yahya b. Said el-Kattan şöyle der: "Kırk seneden beri her kıldığım namazda mutlaka İmam Şâfiî'ye dua ederim; zira Allah Teâlâ ona ilim kapısını açmış ve onu fıkıh ilminde başarılı kılmıştır."

Süfyan b. Uyeyne Rekâik'den aldığı bir hadîsi kendisine rivayet etti. İmam, hadîsi duyar duymaz kendinden geçti. Süfyan'a "İmam öldü" dendiği zaman Süfyan şöyle buyurdu: "Eğer Şâfiî bayılmış değil de ölmüş ise, zamanının en faziletli kişisi ölmüş demektir."