İslâm âlimleri Mantık ilmine özel bir önem atfederek bu ilme dair çok sayıda metin, şerh ve
haşiye kaleme almışlar ve medrese geleneği içerisinde yüzyıllarca bu eserleri okutmuşlardır.
Bu eserlerin başında kuşkusuz Esiruddin el-Ebheri (ö. 663/1265 [?])’nin Mantık ilimlerine bir
giriş olarak yazdığı Îsâgûcî adlı eseri gelmektedir. Mantığın bütün konularının başarılı bir
şekilde özetlendiği Îsâgûcî’nin çok sayıda yazma nüshalarının bulunması ve metin üzerine
yazılan şerh ve haşiyelerin fazlalılığı esere ne denli rağbet gösterildiğinin bir belgesidir.
Îsâgûcî, Osmanlının son döneminde de büyük ilgi görmüştür. Eserin çok sayıda tercümesinin
yanı sıra, Osmanlı Türkçesiyle birçok şerh de kaleme alınmıştır. Îsâgûcî üzerine bu kadar fazla
çalışma yapılmış olması kendine gösterilen ilginin yanı sıra konularının anlaşılır olmasıyla da
bağlantılıdır. Zira eserin bazı şerhlerinin mukaddimesinde bazı talebelerin Îsâgûcî’yi
anlamadıklarını beyan etmeleri üzerine müellifin şerhini yazdığı belirtilmektedir. Bizi bu
çalışmaya yönelten sebep de aynıdır.
Okurlarımıza sunduğumuz bu eserin ilk bölümü Îsâgûcî'nin açıklamalı tercümesidir. Bu
sayede metni okuyanın elinde doğrudan metnin müşkil yerlerinin izahını içeren açıklamalar
yer almaktadır. Bu açıklamalar yapılırken Îsâgûcî’nin en muteber şerh ve haşiyelerine
dayanılarak anlaşılır bir şekilde hazırlanmıştır.
İkinci bölüm Mehmed Zuhdi Efendi’nin Mürşidü’l-Mübtedî adlı Osmanlı Türkçesi ile kaleme
alınmış Îsâgûcî şerhidir. Tıpkıbasımına da yer verdiğimiz bu eser döneminde üç kez
basılmıştır. Mürşidü’l-Mübtedî, Îsâgûcî metnini kelime anlamlı diyebileceğimiz yöntemle
tercüme edilmiş olup, giriş düzeyinde şerheden ve bazı faydalı Mantık bilgileri vererek
okuyucuya bir Mantık temeli oluşturmayı hedefleyen kıymetli bir eserdir. Bu çalışmada ayrıca
Mantık terimleri sözlüğü de yer almaktadır.