Sonlar, vedalar biraz böyledir. İnsan bir yola niyet eder. Daha doğrusu bir bilinmeze. Yol boyu hayalinde olmayan pek çok şey gelir başına. Yaşadıkları yüzünde bir gülümseme bırakıyorsa, kişinin ismi bahtiyarlar hanesine eklenir. Bir de hayatın sukutuhayale uğrattıkları vardır. Belki onların hikâyesi de yazılır bir gün.Her devirde yel değirmenleri var ve herkesin mızrağı korkuları kadar. Arzu Güldöşüren, annesinden dinlediği bir hikâyeyi Don Kişot’a yapmış olduğu metinlerarası göndermelerle anlatıyor. Komşuluk hakkı ve yardımlaşma kış günlerinde eğlenceye dönüşürken bir geleneği geçmişten günümüze taşıyor. Kahramanımız, bu topraklarda bizi biz yapan hiçbir mirasın değirmenler gibi unutulmasına razı değil. Kalandar Gecesi’nde zırhını giyinip meşhur gülümsemesiyle sürüyor atını. Kendine inanmak şövalyeliğin şanındandır çünkü.