Ben, hadisatı affediyorum. İnsanlardan gördüğüm fenalığı bir yangın, bir yıldırım gibi
önüne geçilemez bir kaza telakki ediyorum. Sevdiklerimden ayrılırken, sükûta,
ebediyete kavuşurken beynime hücum eden hatıraların arasında o galiz çehreyi görmek
istemiyorum. Yalnız şiir, yalnız aşk, yalnız güzellik.


Cemil Süleyman

Fecr-i Âti topluluğunun önde gelen isimlerinden Cemil Süleyman, yaşadığı dönemde
zorluklarla dolu bir hayatın ortasına savrulmuştur. 1912 yılında doktorluk görevine
başlamış; Balkan Savaşları, Suriye ve Kafkasya’da ölümle boğuşmuş; insanlık tarihinin
en feci olaylarına şahit olmuştur. Savaş yıllarında iki defa yaralanır, birinde ölümden
döner. Ömrünün yarısı uzak müstemlekelerde, sahralarda, badiyelerde geçer. Bütün
bunlara rağmen hatırladıklarını yazmak onun için bir iptiladır. Ömrünün son üç yılında
seçkin bir üslup ve ince nüktelerle yazdığı hatıralarını gazetelerde yayınlar.
Cumhuriyet’in ilanı ile hissedilen değişimi satır aralarına ustaca yerleştiren Cemil
Süleyman, çocukluk günlerinin geçtiği Osmanlı dönemi ile Cumhuriyet döneminin
panoramasını sunar. Kendi geçmişi ile bugünü arasında ilmekler dokurken aslında bir
coğrafyanın geçmişini ve “şimdi”sini de gözler önüne serer.
Cemil Süleyman Alyanakoğlu’nun mirasına bir saygı olarak bu esere Kendi
Cennetlerinde ismi uygun görüldü. Hüseyin Bargan tarafından titizlikle yayına