"Hayır hayır, olamaz! Gerçekten daha gerçekti gördüğü.
Güneş gibi apaşikar, aya gibi pırıl pırıl pırıldı...
Eşiğine fırlattı bedenini,
`Ey yazgımın gülü! Ey alnımın ak yazısı!` diye bağırdı, `Söyle bana hangi bağın gülüsün sen?`
Peri dile gelerek, seslerin en güzeliyle,
`Ey yüreğimin sancısı!` dedi, `Keşiş dağının gülü, İriskin bağının sümbülüyüm ben. Sen be söyle bana, hangi rüziğar arttı seni buralara?`
Şehzade, anka kuşunun kanatlarına binmişti sanki;
`Ey nergis bakışlım! Ey hilal nakışlım! Gönlümün rüzigâları getirdi beni buralara...`
Elif ile lam gibi birbirlerine öyle sarıldılar ki, ne gözler görmüş, ne kulaklar işitmiş böyle bir kavuşmayı..."