Hâle Sert, ikinci öykü kitabı Kuşlar ve Geçmeyen Şeyler ile öykü serüvenine yeni bir soluk getiriyor. Özenli dili, ustalıklı kurguları; insana bakmanın, insanı görmenin, insanı anlamanın yolunu kolaylaştırıyor. Yazarın kelimelerle kurduğu varoluşsal ilişki, kurgunun doğal parçası hâline geliyor.

Kuşlar ve Geçmeyen Şeyler’deki öykülerin merkezinde sorular ve sorgulamalar var. Bu sorular ötekini incitmeyi, köşeye sıkıştırmayı değil; anlatıcının ve okuyucunun aynadaki görüntüsünü hedef alıyor. Yazarın kurduğu farklı atmosferlerin, öyküleştirdiği karakterlerin tümü birden bu sorgu şölenine hizmet ediyor. Sosyal roller, kimlikler, toplumsal hiyerarşi, modern kompleksler, bazı yerleri yenmiş bazı yerleri bırakılmış devasa kılçığı andıran binalar da nasibini alıyor bu hesaplaşmadan.

Kelimeleri seven, kelimelerle yaşayan, hayatı kelimelerin içinden seyreden; eşyayla, mekânla, insanla kelimeler üzerinden iletişim kuran insanların öykülerini anlatırken yine kelimelerin yarasından, öfkesinden, gizli niyetlerinden yararlanıyor Hâle Sert. Öykülerde insanlar kadar ağaçlar, kuşlar, kaplumbağalar da özneleşiyor.

Kitapta okuru; kendi kabuğunun içinde başka biri olabilmeyi deneyen kaplumbağaların, bağlılıkla bağımlılığın arasında yuvasını sorgulayan serçelerin, yaralarıyla söyleşen söğütlerin, kendi kendine