Bu eser, Mehmed Ali Aynî’nin Nefs, Terbiye, İrşad ve Sülûk’e dair çalışmalarını bir araya getirmektedir. İlki Mestçizâde Abdullah Efendi’nin Arapça kaleme aldığı “Risâle fî Me’âni’n-Nefs” isimli risalesinin çevirisidir. Bu risale Darülfünun İlahiyat Fakültesi Mecmuası’nın 1930 tarihli, 14. sayısında Nefs Kelimesinin Manaları başlığıyla yayımlanmıştır. Konuyu tamamlaması açısından müellifin Tasavvuf Tarihi isimli eserinden “Terbiye ve İrşad” ve “Sülûk” başlıklı yazıları da bu çeviriye ayrı bir bölüm halinde ilave edilmiştir.

“Terbiyeden maksat, tabiatımızda fena huylar varsa onları gidermek, güzel huylarımızı kuvvetlendirmek ve her halde irade kuvvetimizi güçlendirip o sayede emmâre nefsimize galebemizi ve yalnızca kutlu şeriatın emrettiği, aklın tavsiye ettiği şeyleri hoşnutlukla işlememizi sağlamaktır.”

“İrşad ise bir kimseye, istekli ve düşkün olduğu hakikat nurunu istidadı derecesinde gösterebilmektir. Başka bir deyişle “Nereden ve nasıl geldik, nereye gideceğiz, aslımıza nasıl kavuşabileceğiz?”sorularının cevaplarını öğretmek ve bu maksadın elde edilmesini sağlamaktır…”