“Recaîzade Mahmut Ekrem Külliyatı”nın ilk cildinde Nijad Ekrem ve Tefekkür bulunuyor. Bilindiği gibi Tefekkür, Recaîzade’nin, Nijad’ın doğumundan (31 Ağustos 1884) sonra yaşadığı sevinçle kaleme alıp bastırdığı (Ocak 1888), Nijad Ekrem ise tutkuyla sevdiği oğlunun ölümünün (1 Mart 1900) ardından yaşadığı derin acıyla, onunla biriktirdiği anıları, onun için yazdığı şiirleri, ona ait resimleri ve ondan geriye kalan her şeyi derleyip yayımladığı (1911), hayat tanığı iki kitaptır. Bu özellikleriyle iki eser -ama özellikle Nijad Ekrem- Recaîzade Ekrem’i her şeyden önce ve öte bir baba, bir insan olarak gösterir. Üstadın bütün eserleri içinde çok farklı bir yerde duran Nijad Ekrem, ölüm ardı (nekroloji) tarzının da Türk edebiyatındaki ilk büyük örneğidir. Dolayısıyla, bu önemli özelliğini dikkate almaksızın onu yalnızca bir “şiir kitabı” veya “çocuk edebiyatı” ya da “hatırat” örneği olarak görmek, şüphesiz, Nijad Ekrem’in ruhunu anlamamak, bundan ötürü de ona yapılmış bir saygısızlık olur. Recaîzade, Nijad Ekrem’i yayımlarken yıllar önce bastırdığı Tefekkür’ü de onun arkasına ekler. Biz de bu bütünlüğü bozmayıp Nijad’ın doğum ve ölüm yazıtları olarak yazılan iki kitap arasındaki cilt kardeşliğini korumaya özen gösterdik.