XV. yüzyılda Azerbaycan’da yaşamış Halvetiyye tarîkatinin pîr-i sânîsi ve döneminin önemli sûfîlerinden olan Seyyid Yahyâ-yı Şirvânî yetiştirdiği ve başta Anadolu olmakla dünyanın birçok bölgesine irşad için gönderdiği yüzlerce mürîd ve yazdığı eserlerle günümüzde de tesirini sürdürmektedir. Ehl-i beyt soyundan olup yaşadığı yüzyılda Ehl-i sünnet ile Şîa’nın kesişme noktası olan Azerbaycan’da irşad faaliyetlerini sürdüren Şirvânî, Peygamber’in sünnetine ve Ehl-i beytine sarılmayı ve birlik olmayı eserlerinde temel vurgu olarak ön plana çıkarmıştır. Onun Ehl-i beyt’e gösterdiği yüksek bağlılık zamanında Şiî olmakla itham edilmesine sebep olsa da dört halifeye duyduğu yüksek muhabbet Ehl-i sünnet çizgisinde olduğunun önemli göstergelerinden olmuştur. Bu bağlamda, elinizdeki eser Seyyid Yahyâ-yı Şirvânî örnekliğinde sûfîlerin Ehl-i beyt muhabbetinde İslâm âleminin asırlardır kanayan yarası olan “Ehl-i Sünnet ve Şîa” bölünmesine nasıl bir çözüm sunduklarını ve bu iki mezhebi birbirlerine yaklaştırdıklarını ele almaktadır. Ayrıca Seyyid Yahyâ-yı Şirvânî’nin tasavvufî görüşleri, bilhassa hakîkat-i Muhammedî tasavvuru, seyrü sülûk anlayışı, kalp, ruh, nefs, akıl kavramlarıyla ilgili kendine has görüşleri de eserin konuları arasındadır.