Ey unutkan ve kendine meyleden kalbim!
sen söyle benim bu yağmurdan nasıl kurtulacağımı
benim mürşidim sen isen, şimdi sen söyle
uzak kalmasaydım kiminle kirlenirdi toprağın yüzü
tükenirdi göğsümden terleyerek uzaklaşan hüznüm
yürüyüp kalırdım ufukta daralan raylarda.
Şimdi kan kırımızı şafak renginden nasıl çıkarayım seni bir trenin karanlıktan ışığa uzanmasına şaşırsam da parmaklarımın ucuyla tutup nasıl çıkarayım seni
şayet bir şafak vaktinde yakalasam kanın sıcaklığını ışık oyunları nasıl kışkırtır aklımızı resimlerde
sen söyle ey benim mürşidim, şimdi sen söyle.