Her zaman dikkat ediyorum. Ama hep de tuzağa düşüyorum. Kedim Yastık yemeğini bitirmemişti. Aldım onu karşıma.
“Bak Yastık” dedim; “böyle olmaz. Tabakta yemek bırakmak, hele çöpe dökmek hiç hoş değil. Babaannemi hiç dinlemedin mi sen? Afrika’da kediler bunu bulabiliyor mu? Nimet için her zaman Allah’a teşekkür etmelisin” derken, ablamın kapı aralığından beni dinlediğini fark ettim. Konuşmaya devam ettim: “
Bu yaptığını ablama söylersem görürsün. Seni sürgün eder. Hatta daha kötüsü herkesi üstüne güldürür. Hâline şükret, iyi ki ablan yok. Şimdi tabağını bitir. Sonra elini ayağını bir güzel yıka.” Ablamın sessizce uzaklaştığını gördüm.